Good Girls Don't

Randką tego nie nazwę... randką to nie było w ogóle. Graliśmy w bilarda, spacerowaliśmy. PRawdziwy ideał, gentelmen, po prostu... no ideał. Ale nie dla mnie. MOże jestem idiotka... ale kiedy ja tak strasznie się napialiłam, sama siebie nakręciłam, kiedy stał blisko i ja op protu chciałam go objąć, wsunć dłownie pod jego idealnie leżącą, skórzaną kurtkę i wtluić się w jego śliczne pachnące ciało, on był za bardzo nieśmiały by mnie nawet dotknąć. Nie było złąnczenia dłoni, nie było iskry. Nie było spojrzeń które powodują przyjemną falę prądu... nie było kontaktu który tak wiele razy nawiązywałam wzrokowo z Noelem, Alanem i wieloma innymi chłopakami. Może go speszyłam, spłoszyłam, jak kolwiek się mówi. Byłam za żywa... za... za bardzo sobą. Mikią. CHyba nie znał mnie takiej. CHodź nie... znał... wiele razy mi przy nim tak odbijało. Ale ten pociąg szybko zniknął... czułam się przy nim jak przy przyjacielu. Dobrym przyjacielu ale niczym więcej. Gadaliśmy, spacerowaliśmy. Otwierał mi drzwi, pusczał wszędzie pierwszą, płacił za bilarda, proponował coś do picia. Oczywiście za ostanitą partyjkę bilarda sama płaciłam, już taka jestem. Równo uprawnienia co nie? I popełniłam błąd... błąd kóry mi wiele uświadomił... Kiedy spotkaliśmy Caroline w Dohertys zaczęłyśmy gadać. On nic nie mówił... trochę się zawstydził. Wyglądaliśmy jak para, ale ja nie mogłam sobie tego uświadomić. Caro wyrzucili z hotelu, nie ważne dla czego, drobiazgi. I ona spojrzała na Ruairiego a potem na mnie. Styl spojrzenia "no no kochana, ładnie... ty i on... u lala". Uśmiechnęłam się karcąco i powiedziałam "nawet tak na mnie nie patrz". Ona oczywiście, nie miała zamiaru skońćzyć. Palnęła co jej ślina na język przyniosła, "a wy razem jesteście?". Chodziło jej pewnie, czy teraz razem, czy tak przypadkiem się spotkaliśmy, chodź w jej przypadku znaczyło to obie możliwości. Czy my jesteśmy RAZEM. I ja nie myśląc szybko odpowiedziałam "Nie". Nie... my nie jesteśmy parą... my do siebie nie pasuujemy. On nie jest moim typem faceta. On nie jest... on nie jest tym kogo ja potrzebuje. JEst za idealny. Za doskonały. To czysty gentelmen. Stuknięty, ale gentelmen. Ja potrzebuje gościa z którym będę mogła flirtować i czuć się dobrze. Z którym będę mogła pogadać na każdy temat i on będzie czuł sie ze mną dobrze a ja z nim. Ja rozumiem, że to wyglądało jak randka, że on był spięty. Był z osobą o której marzył od prawdopodobnie pierwszego roku. Bo pamiętam, że już na pierwszym roku coś do mnie miał. JA ciągle pamiętam naszą rozmowę, jego głos... i to nie jest ten głos. Nie powoduje ciarek, pragnienia... nie powoduje niczego. JA go lubię, ja go strasznie lubię i strasznie miło spędziłam czas. Nawet mnie do domu odprowadził co było na prawdę wspaniałe. Poczułam się jak na tych filmach. Ale to kumpel. Śmiałam się z ich wygłupów, ale gdyby to był mój chłopak to bym go zdzieliła po głowie.

Wiem, że zachowuje się jak idiotka. Ale to był za duży dla mnie skok. Z chama, czyli Noela, na Ruairiego, gentelmena. Za dużo delikatności, nieśmiałości... Ja potrzebuje bardziej brutalnego faceta. Ja... rozmawiając z Adrianem coś sobie uświadomiłam. Ja chyba sobie nikogo nie znajdę, do póki Noel nie wyjedzie... nadal nie mogę w to uwierzyć...dopiero teraz to zrozumiałam gdzieś głęboko we mnie siedzi pragnienie... Alan... alan wydawał mi się taki... mój...mój typ. Taki głęboki, mądry za razem łobuz. Brutalny a delikatny, taki... heh ale z tego też nic nie będzie. JA chyba dla niego za żywa jestem... To wspaniały kumpel, ale to nie materiał na chłopaka dla panny mikii. Bo ja nie mogę wiecznie prowadzić facetów za rączke. Stawiać pierwsze kroki, wszystko za nich robić. Chcę chodź raz poczuć się jak dziecko. Chcę takiego faceta który by uczył mnie wszystkiego po woli. Mnie... niedoświadczoną mikię. Chciałabym znalesć takiego chłopaka jak N. w opowiadaniu. Właśnie takiego... ja potrzebuje faceta z rysą. Boże... w coja się wpakowałam. Ja już od dawna wiedziałam, że Ruairi nie jest dla mnie. Już pisałam, że on jest idealny ale za idealny. Że wspaniały a ja o dziwo nic do niego nie czuję. Wszystko było wspaniałe do dnia kiedy dowiedziałam się, że on coś do mnie ma. Ja tak bardzo chciałam byśmy byli przyjaciółmi. Ale to wymknęło się z pod kontroli. Za wiele chciałam, za blisko chciałam z nim być... sparzyłam się, sama siebie poparzyłam. Własną pogonią za miłością... a miłości nie można szukać... ona musi sama nadejść. Dlatego chyba jutro do niego napiszę. Tym razem inaczej niż napisałam Dom. Tym razem sms będzie głębszy i dłuższy. Napiszę mu, że było wspaniale, ale że ja zrozumiałam, że on liczy na coś więcej. Że to przemyślałam i po prostu nie chce mu robić nadziei bo ja nie szukam chłopaka. Ale chcę mieć przyjaciela... Boże, ja to mam tendencje to komplikowania sobie życia. Prześpie się z tym ale... Adi radził bym mu dała drugą szanse. Ale to nie ma sensu. Ja sama wiem, że ja do Ruairiego nic... więc jaki to ma sens? Żadnego... Przeżywam de ja vu... i mam nadzieję, że już nigdy więcej.

Hmm... jakby to napisać w jak najmniejszej ilości zdań... Dzisiaj mam coś w stylu randki. Jeszcze nie zatwierdzonej. Napiszę wam najpierw jak do tego doszło. Z ruairimi smsowałam trochę w dzień, o tym, że nie idę na koncert itp. Spotkałam się z Hanną w mieście, bo jej rodzice poszli do puby i ona przez godzinke miała być w Dungloe. I ona mi powiedziała bym wysłała smsa do Ruairiego. I tak jakoś... smsowaliśmy aż od 19 do 21 bo podczas koncertu jakiś dziad kazał mu wyłąnczyć komórkę. No więc sama go podpuściłam... Napisałam mu, że mi się nudzi i idę do domu, bo Hana już pojechała a w tej dziurze nie ma nic do roboty. On na to, że jest wiele miejsc do których warto iść jeśli się wie gdzie są. No to ja na to, że kiedyś będzie musiał mi pokazać bo ja ich nigdzie nie widzę. On na to "to może jutro jeśli nie będziesz niczego robić?". No i tekst o tym jak jakiś dziad sięna niego wydziera. A więc to niby randka... będzie mi udawadniał, że tu jednak można coś robić oprócz picia, bo ja mu uświadomiłam, że ja pije tylko przy okazji. Dziwne to wszytko... bo ja nie jestem w nim zabujana. I teraz zastanawiam sie czy to był dobry pomysł... wczoraj niby nie chciałam smsować, a sama zaczęłam i skończyś nie mogłam. Ale to jest zupełnie inaczej niż było z noelem. Kiedy wysyłałam smsa do Noela i dostawałam smsa od niego, czułam euforie... chyba dlatego, że zawsze pragnęłabym by mi w końcu udowodnił, że coś do mnie czuje. A Z ruairim wiem, że on odpisze, bo to jemu bardziej zależy na mnie, niż mi na nim. W sensie miłosnym... Nie czuje motylków w brzuchu, dla mnie to czysta zabawa... Pójdę na to "spotkanko" i może będziemy się bawić jak kumple, a może zaiskrzy. Zawsze mi się z nim dobrze gadało... Umówiliśmy się, że dzisiaj do mnie wyśle smska i ja mu powiem czy mogę czy nie.

A teraz kolejne pytanie... powiedzieć matce, że mam randkę. CZy wcisnąć kit, że idę się spotkać z kumpelami? Albo powiedzieć, że idę się spotkać z kumplami. Niby z matką taka otwarta jestem, o Noelie jej opowiadałam, ostatnio się mnie nawet zapytała (jak Noela zobaczyła w mieście) dlaczego tak dla jaj do niego nie podejdę i go nie zagadam. Heh.. ale jeśli powiem to ona zacznie pytać kto to. A ja jej już co nieco opowiadałam, jaki to z niego jajcarz. No... kiedy się uchlał ciągle do mnie wydzwaniał. I widziała jeog kumpli zalanych... heh, może jej powiem, ale wtedy jak wrócę nie będzie mi dawala spokoju... ojcu powie, zrobią z tego afere. Jaką ja to mam powaloną rodzinę... Od razu będzie, zaproś go do domu... koszmar!!! nie nie powiem nikomu, jeszcze mnie zjedzą, a co gorsza takżę i jego!!!

Jestem wkurzona... humorek zjebany... kompletna klapa... przejebane... Miałam dzisiaj jechać na dyscko z Hanną. Wszystko wczoraj ustaliłyśmy, nawet Ruairiemu powiedziałam, że pewnie będę. A tu proszę, Hanna nie może jechać chuj wie dlaczego jej rodzice nie chcą jej puścić. Bo ona niby jedzie w niedziele do szkocji i ma lejby odrobić, ale przecież dyscko jest w nocy i ona i tak lejb by nie robiła... no ale cóż, nie chcą jej puścić i już. A ja ojca namówiłam by mnie puścił! Tzn. matula go namówiła, kochana matka. Bo ten mi powiedział, że aż do Junior Certu mnie nie puści... i klapa. Nie mam jak dojechać do Glentis i w ogóle... skomplikowane to wszystko. Heh... cholera, a ja tak strasznie chciałam byśmy razem poszły... humor z bardzo wesołego zjechał na sam dół... w cholere, ja to mam szczęście...

A właśnie, bom ja zapomniała, po szkółkce wracałam do domku z Danielem (tym z Golfa). Intryguje mnie fakt, że tak dobrze nam się gada. Że tak na luzie, nie ma takiej ściany, że wiecie, komuś rozgada, bo to facet, wyśmieje... Może dlatego, że nie znamy się przez znajomych, iż nikt nie powie "oj patrzcie, przedstawiłem im sobie a teraz się od siebie oderwać nie mogą". Znowu gadaliśmy o facetach i dziewczynach. Moich facetach, jego dziewczynach, tak dokładniej. Doszła do moich ust plotka, że od miesiąca chodzi z młodszą siostrą mojego kumpla z klasy. Mało się nie udławiłam colą. Nie, nie Daniel. Danielowi się podoba Katie a i do mnie ostatnio się podwala. Zresztą, to flirciarz, a tacy mi się cholernie podobają ;) No ale skoro ma dziewczynę, no to co z Katie? WIęc kiedy wracaliśmy, on mi sie podpisał na ręcę i po tym jak mu ściągałam plecak z ramienia (a on mnie zaczął łaskotać wzamian) czyli po zabawie jak małe dzieci, zapytałam się go tak na luzie "słyszałam, że masz dziewczynę, tą... Kire Ward". On wybałuszuł oczka. Ja cie, jak ja kocham plotki. Raz się do niej odezwał, a ta rozgadała, że on jej się podoba, a jej koleżanki zrobiły z tego nie wiem co... i tak cały mój rok i jego gada, jak to oni się obściskują przy byle okazji. A więc nadal mu się podoba Katie. Ale niestety on się jej nie podoba, bo się buja w jakimś gościu na 5roku. Zaczął się śmiać, że za rok może spróbuje, kiedy będzie napakowany tak jak ci na 5roku. Ja na to, że on wcale nie musi chodzić na siłownie. Hehe, dobra jestem. Oboje prawiliśmy sobie komplementy, tym samym wiedząc, że to tylko takie przyjacielskie gadanie. Po tem on ze mnie chciał wyciągnąć, w kim ja. Znowu próbowałam być sarkastyczna, mówiąc, że kocham Noela. Mówi, że jestem świetną aktorką, bo on nigdy nie wie kiedy ja kłamię, a kiedy nie. Kolejna osoba mi to mówi, chyba jednak zostanę aktorką... Nom i on do mnie "nie no, niemożliwe byś się w nikim nie bujała, to po prostu nie możliwe" ja na to, że sama się sobie dziwię. I wiecie co on do mnie? "A co myślisz o Alanie?" a ja gdybym nie chciała się zdradzić, miałabym szczękę aż do ziemi. Ja na to "i don't like him, but... yea he's kinda cute" on do mnie "cute? kto teraz mówi na gościa cute? ja myślałem, że wy na nas określacie - hot" ja w śmiech, "no dobra, niech będzie jest hot, jeśli wolisz". Wiecie co, fajny z niego gościu. I po raz kolejny, tak mnie zagadał, że zapomniałam zapytać go o jego numer komórki. Normalnie jaka debilka ze mnie! Cóż... trudno... jeszcze nadejdzie okazja.

Chris dzisiaj mnie zwalił z nóg. Normalnie myślałam, że umre z szoku. Szłam sobie z Hanną i Eiden stał z Conorem (ten co miał się bić z Alanem, oboje to skończone dupki) a nie daleko Chris. I Eiden zaczął sobie robić jaja z mojego nazwiska a Chris przeszył go wzrokiem i powiedział "Shut up, Eiden". Ja cie... kazał mu się zamknąć! Chris! Jemu! Z mojego powodu! Hanna to w ogóle nie mogła w to uwierzyć. Wiedziałam, że nie jest takim skończonym egoistycznym debilem jak wszyscy myślą. I przede wszystkim, lubi mnie. Ale jak człowiek człowieka, a nie facet kobietę. Choć debilowaty debil, to jednak spoko. Robi się z niego normalny człowiek.

Noel a w szkole nie było. Ja cie, jaki spokój... chodź Paddy ostatnio z Donalem zastępuje Noela i Ovena. Przechodzą obok mnie i się na mnie gapią, szepcząć. Ci to uwielbiają mnie obgadywać. A jak Donal pracuje, to wlepia we mnie oczka, a zaraz po tem widzę go z komą w ręku (o ile nie ma klientów). Ja cie, już nawet ich Noel namówił by nie dawali mi żyć. Ale co tam, wisi mi to, bo jestem w świetnym humorku ;)

A bo ja wam nie powiedziałam, że ja, Joe i Ali zostaliśmy wybrani z całego roku i dostaniemy medale i typlomy od Colegu, jednego z najsławniejszych w Irlandii. Co roku wybierają ludzi w trzech kategoriach, matma, Science i języki obce i dają im nagrodę i taki papier, przyda się kiedy będe szła na studia. Ja dostałam w dziedzinie matematycznej Że nie tyle, że ci ludzie co to dostają są najlepsi, ale najciężej pracują, coś tam pt . Progress i cos tam jeszcze. Nom i 24 kwietnia jedziemy do Radisona (5gwiazdkowy hotel) na rozganie tych nagród, a potem jest impreza. Super będzie. Jadą z nami rodzice oczywiście, ale z Joe nie da się nudzić ;) Właśnie smsuje z Ruairim, ten to jest stuknięty ;) Muszę wam powiedzieć, że fajnie jest mieć męskich kumpli ;)

Anula właśnie miałam zamiar napisać o Gemmie. Można powiedzieć, że nasze stosunki są neutralne. Nie wchodzimy sobie w drogę, prawie w ogóle nie gadamy. Tylko tyle co "na której stronie jesteśmy?", ale już nawet o to nie pytam, bo ona się potrafi wkurzyć o byle głupotę. Może powinnam się tym przejąć, ale się nie przejmuje. To nie tak, że tylko ona istnieje. Wcześniej myślałam, że chłopaki zaczęli do nas glnąć i tak się z nami kumplować, z jej powodu. Bo ona taka przyjazna jest, no i nie zacznie od razu rozgadywać, iż owy chłopak się w niej buja. To nie typ dziewczyny z którą się oglądają chłopaki, bo od razu widać, że to po prostu kujonka. Najwyrwaźniej się mylilłam, bo nie kumpluję się z Gemmą, a tu proszę, co raz bardziej się zakumpluwuję z różnymi chłopakami. Za to od niej zaczynają się oddalać. Bo już nie można się tak z nią pośmiać z głupot jak kiedyś. Zrobiła się za poważna, za... za bardzo ułożona. W życiu też trzeba trochę wyluzować, zaszaleć, pośmiać się tylko dlatego, że inni się śmieją, nawet jeśli z głupoty. Śmiać się bo to przynosi przyjemne uniesienie i poczucie, że jesteś w grupie i potrafisz się z nimi śmiać, z byle powodu.

Do dziś jeszcze uważałam nas, za jako takie koleżanki. Do dziś, jeszcze było jakieś przywiązanie, że nawet jeśli ona mnie wkurza tymi swoimi gardzącymi spojrzeniami, jakby zniesmakowana zachowaniem małego dziecka, nawet jeśli, to nadal np. nie zostawiłabym jej samej siedzącej na lekcji. Jestem chyba za dobra. Cóż, dzisiaj sama mi uświadomiła, że to idiotyczne podejście. Jej to w niczym nie przeszkodziło, by mnie zostawić samą na Science i usiąść, także sama, ale przy oknie, z drugiej strony sali. Mi to wisiało, nie dość że weszłam coś około 10 minut po niej, kiedy facet zaczął nas szukać (większość klasy stała na zewnątrz), to w ogóle, nie zależało mi na siedzeniu z nią. Usiadłam tam gdzie zazwyczaj siedzę, a obok mnie Debbie. Przynajmniej śmiesznie było, moimi ślicznymi długopisami w słodkich kolorach robiłyśmy sobie tatuażę na rękach. Aż do łokcia mam serduszka, gwiazdeczki itp. A na koniec dnia chłopaki mi się podpisali, dodając tego "czegoś" to mego dzieła. A podpisali się: Ruari, Joe(Daniel z mojej klasy, zwiemy go Joe-długa historia...), Dom (I Ruari dopisał Con przed jego imieniem więc wyszło ConDom hehe) i jeszcze Daniel, ten z golfa, bo razem wracaliśmy do domciu. Gemma jak zwykle spojrzała na mnie jak na świruske. "Wiesz, że od tego można dostać zakarzenia krwi?", poważnie, jak gdybym zaraz miała od tego umrzeć. Roześmiałam się "ryzyk fizyk, co nie Ruari?". Ta, Ruari to jest dopiero ryzyk fizyk, hehe. Co do tych dziarg, to wszyscy się za mną oglądali, co ona ma na ręku? A kiedy szłyśmy razem z Debbie, było co one...? Ale miałam polewkę, lubię być oryginalna, lubię kiedy ludzie tak reagują. Zadziwia ich to, podoba im się, a to że jakiś dupek powie "co za idiotka" tylko mnie śmieszy. Uwielbiam być w centrum uwagi ;) Alanek aż do mnie podszedł, kiedy stałam przed salą informatyczną. "Ty coś ty sobie zrobiła?" ja na to, że mi się nudziło. Przejechał mi palcem od dłoni aż do łokcia i powiedział "niiiiice.... mi też taką dziarge kiedyś strzelisz", jeśli pan poprosi ;) Gdy mi tak przejechał palcem, aż mi ciarki przeszły po plecach, mam strasznie wrażliwe te części rąk. ;)

Wracając do Gemmy, na hiście, drugiej lekcji, postanowiłam usiąść obok kogoś innego. Usiadłam obok Pauli, strasznie fajna dziewczyna. Tak się stało, że obok Gemmy usiadł Chris. Dokładnie rownolegle do mojej ławki. Gemma zrobiła minę, już wiedziałam, że się na mnie za to obrazi. Za to, że musiała siedzieć obok Chrisa. A co on? Gryzie? Wielkie mi co, ja tam lubię obok niego siedzieć. Przynajmniej można sobie z niego jaja porobić. Hehe. Powoli wszyscy zauważają, że ja i Gemma... to już nie za bardzo. Że już psiapsióły nie jesteśmy. Co ich bardzo dziwi i po raz kolejny widzę, że jednak mam lepszy kontakt z tymi ludźmi. Gemma, no lubią ją, a co mają jej nie lubić, ale gdy przychodzi do gadania tak już na serio, to ona jest tylko znajomą. Żal mi jej... kiedyś w centrum towarzystwa, teraz... po za nim. Outsiderka, można by powiedzieć ;) Nie ma zielonego pojęcia co się dzieje w szkole, bo jak ona to mówi "mnie to nie interesuje" dumna jest, że nie wie kto z kim chodzi, dlaczego ktoś z kimś nie gada, wie tylko tyle ile chce wiedzieć. Ja zawsze muszę być w centrum uwagi, muszę wiedzieć kto z kim i jak, by gdy owa dziewczyna nagle zacznie płakać, będę mogła ją objąć i powiedzieć "i tak nie był ciebie wart"  i wiedzieć o kim mówię. Uwierzcie mi, często się przydaje ;) Czyli Mikia WszystkoWiedząca musi być, hehe.